Skip to main content

Dhamma Articles 9


Should We Come Out of Jhana to Practice Vipassana?



Bhante Gunaratana
Download a PDF of the article. 

Excerpt of the text: 

Can Jhanic concentration penetrate things as they really are? Do we have to come out of Jhana in order to practice Vipassana? Is concentration the same as absorption? If Jhanic concentration is the same as being absorbed by our object of focus then yes, we must leave Jhana to practice Vipassana. But, when we become absorbed into our object of focus, what we are practicing is "wrong" Jhana. When we practice "right" Jhana we will be able to see things as they really are.

When we read how the Buddha used his own fourth Jhanic concentration, as described in many Suttas, we have no reason to believe that he came out of Jhana to develop the three kinds of knowledge: knowledge of seeing the past, knowledge of seeing beings dying and taking rebirth, and knowledge of the destruction of defilements. The Buddha used the fourth Jhana for Vipassana.

Using the English word "absorption" to denote the deep concentration in the Jhana is very misleading. There are many mental factors in any Jhana and the meditator is quite aware of them. When you are aware of these mental factors you are not absorbed into them, but conscious of them or mindful of them. If you are absorbed in the subject you will not understand, nor remember anything.

In this paper we will also consider the question of whether it is best to come out of Jhana to reflect upon the impermanence, suffering, and selflessness of Jhanic factors or to continue into higher Jhanas

Comments

Popular posts from this blog

පිරිත් (Pirith MP3 Download)

බෝධි පූජා අටවිසි බෝධි පූජා මහ පිරිත කරණීයමෙත්ත සූත්‍රය රතන සූත්‍රය සීවලි  පිරිත අන්තරාය නිවාරණ සූත්‍රය ආටානාටිය සූත්‍රය නවග්‍රහ පිරිත රත්නමාලී යන්ත්‍ර ගාථා අංගුලිමාල පිරිත ජය පිරිත ජලනන්ද පිරිත ධජග්ග සූත්‍රය සෙත් පිරිත් 1 සෙත් පිරිත් 2 චූල ජිනපන්ජර පිරිත ඇනවුම් පිරිත වට්ටක පිරිත ධම්මචක්කප්පවත්තන සූත්‍රය දස දිසා පිරිත ඡත්ත මානවක ගාථා

මොනවද මේ සතර ඉර්ධිපාද..?

   ඉර්ධිපාද කියලා කියන්නේ බොහෝ දෙනෙක් කථා නොකරන මාතෘකාවක්. බුදු සසුනෙහි මහානීය වස්තු තිස් හත වන සත්තිස් බෝධිපාක්ෂික ධර්මයන්ට අයත් වූ මෙම සතර ඉර්ධිපාද ගැන අපගේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් නොයෙක් අවස්ථාවලදී වදාළ දේශනා එකතුවක් සංයුක්ත නිකායෙහි පස්වන පොත් වහන්සේ තුළ ඇතුළත් වෙනවා. එම දේශනා එකතුව හඳුන්වන්නේ ‘ඉර්ධිපාද සංයුත්තය’ නමින්. එහි ඇතුළත් දේශනා සරලව උපුටා දක්වමින් සතර ඉර්ධිපාද ගැන ඔබට පහසුවෙන් තේරුම්ගත හැකි ආකාරයට මෙම ලිපිය ඔස්සේ ඉදිරිපත් කරන්නට අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.    එහෙනම් අපි ඉර්ධි කියන්නේ මොනවාද කියලා පළමුවෙන් ම තේරුම් ගනිමු. ඉර්ධි යනු; එක් කෙනෙක්ව සිට බොහෝ අය ලෙස පෙනී සිටීම, බොහෝ දෙනෙකු ලෙස පෙනී සිට නැවත එක් අයෙකු ලෙස පෙනී සිටීම, කිසිවෙකුට නොපෙනෙන ලෙස සිටීම, බිත්ති – ප්‍රාකාර – පර්වත හරහා කිසි බාධාවකින් තොරව විනිවිද ගමන් කිරීම, ජලයෙහි මෙන් පොළොවෙහි කිමිදීම සහ උඩට මතුවීම, කුරුල්ලෙකු අහසෙහි ගමන් කරන්නාක් සේ පළඟක් බැඳගෙන අහසෙහි ගමන් කිරීම, මහත් ඉර්ධි ඇති, මහත් ආනුභාව ඇති හිරු සඳු අතින් ස්පර්ශ කිරීම, බඹලොව සීමාකොට තමන්ගේ කයින් වසඟයෙහි පැවැත්වීම යන මේවා යි.    මෙම ඉර්ධීන් ලැබී

DHAMMAPADA - Papa Vagga(English)

 EVIL  Abhittharetha kalyāṇe, pāpā cittaṃ nivāraye; Dandhañhi karoto puññaṃ, pāpasmiṃ ramatī mano. 116. Be quick to do meritorious deeds involving generosity, virtue, and meditation! Restrain your mind from evil! When one is slow to make merit one’s mind delights in evil. Pāpañce puriso kayirā, Na naṃ kayirā punappunaṃ; Na tamhi chandaṃ kayirātha, Dukkho pāpassa uccayo. 117. Having done something evil, do not repeat it; do not wish to do it again. Suffering is another name for evil. Puññañce puriso kayirā, kayirā naṃ punappunaṃ; Tamhi chandaṃ kayirātha, sukho puññassa uccayo. 118. Having done something meritorious, repeat it, wish for it. Happiness is another name for merit. Pāpopi passati bhadraṃ, Yāva pāpaṃ na paccati; Yadā ca paccati pāpaṃ, Atha pāpo pāpāni passati. 119. Evil deeds seem to be sweet for the evil doer as long as the evil has yet to ripen. But when the evil ripens, the evil doer sees the painful results of his evil deeds. Bhadropi passati pāpaṃ