සාරිපුත්ත මහ රහතන් වහන්සේ

සාරිපුත්ත මහ රහතන් වහන්සේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත පැමිණ වැඳ එකත්පස් ව සිටි සේක.
“සාරිපුත්තය, ඇත්ත ද මේ භික්ෂුවට කනේ පහරක් දී සමා කර නොගෙන පිටත් වුණා ය කියන්නෙ?”
සැරියුත් හිමියෝ “මම එසේ නොකෙළෙමැ” යි වදනින් නොපවසා, මෙසේ ම බිණූ හ:
“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, යම් කිසි භික්ෂුවක් හරි හැටි කය අනුව ගිය සිහිය වඩා පුරුදුකොට, නිතර ම කය අනුව ගිය සිහිය සිතේ පිහිටුවා නැති නම්, එවැනි භික්ෂුවක් ම ඔවැනි කටයුත්තක් කරයි.
“භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මහ පොළොව මතට පිරිසිදු දේත් අපිරිසිදු දේත්, අශූචිත්, මූත්‍රත්, කෙළත්, සැරවත්, ලේත් දමනු ලැබේ. ඒ වුණත් මහ පොළොව එයින් පීඩාවකට, ලජ්ජාවකට පත් වන්නේ නැත; හිරිකිත බවක් ඇති කරගන්නේත් නැත. එසේ ම මමත් මහ පොළොව මෙන් පුළුල් වූ මහත් වූ අප්‍රමාණ වූ අවෛරී වූ නිදුක් වූ සිතක් ඇතිව වාසය කරමි.”
මහත් ගුණ ඇති සැරියුත් හිමියෝ ප්‍රඥාාවෙන් යථාර්ථය දකිමින් ම මෙසේ වදාරන කල ජලය කෙළවර කොට ඇති මහ පොළොව කම්පා විය.
“භාග්‍යවතුන් වහන්ස, ජලයෙන් පිරිසිදු දේත් අපිරිසිදු දේත්, අසූචිත්, මූත්‍රත්, කෙළත්, සැරවත්, ලේත් සෝදනු ලැබේ. ඒ වුණත් ජලය එයින් පීඩාවකට ලජ්ජාවකට පත් වන්නේ නැත; හිරිකිත බවක් ඇති කරගන්නෙත් නැත. එසේ ම මමත් ජලය මෙන් පුළුල් වූ මහත් වූ අප්‍රමාණ වූ අවෛරී වූ නිදුක් වූ සිතින් වාසය කරමි.”

අහෝ අසිරියකි! යළිදු මිහිකත කම්පා විය. මේ ආකාරයට සාරිපුත්ත ස්වාමීන් වහන්සේ තමන් වහන්සේගේ පරම නිහතමානීත්වය දක්වන තවත් උපමා හතක් වදාළ සේක……………