Skip to main content

DHAMMAPADAYA - Bala Waggaya (English)

Dīghā jāgarato ratti,
dīghaṃ santassa yojanaṃ;
Dīgho bālāna saṃsāro,
saddhammaṃ avijānataṃ.
60. Night is long for one lying awake. Seven miles is long for one exhausted. The journey of rebirth is long for fools who do not realize the true Dhamma.
Carañce nādhigaccheyya,
Seyyaṃ sadisamattano;
Ekacariyaṃ daḷhaṃ kayirā,
Natthi bāle sahāyatā.
61. You should find a friend who has better qualities than you or has equal qualities. If you do not find such a friend, with great determination, you should live alone. There is no friendship with fools.
Puttā matthi dhanaṃ matthi,
iti bālo vihaññati;
Attā hi attano natthi,
kuto puttā kuto dhanaṃ.
62. The fool is occupied with worldly things saying, “I have children! I have wealth!” In reality, one’s self is not even one’s own. How then are children? How then is wealth?
Yo bālo maññati bālyaṃ,
paṇḍito vāpi tena so;
Bālo ca paṇḍitamānī,
sa ve “bālo”ti vuccati.
63. The fool who knows his foolishness is wise to that extent. But a fool who considers himself wise is the one indeed to be called a fool.
Yāvajīvampi ce bālo,
paṇḍitaṃ payirupāsati;
Na so dhammaṃ vijānāti,
dabbī sūparasaṃ yathā.
64. Though a fool associates with a wise person for his entire life, he never understands the Dhamma like the spoon that never tastes the flavour of soup.
Muhuttamapi ce viññū,
paṇḍitaṃ payirupāsati;
Khippaṃ dhammaṃ vijānāti,
jivhā sūparasaṃ yathā.
65. Though a wise person associates with a wise person only for a moment, he quickly realizes this Dhamma, like the tongue that tastes the flavour of the soup.
Caranti bālā dummedhā,
amitteneva attanā;
Karontā pāpakaṃ kammaṃ,
yaṃ hoti kaṭukapphalaṃ.
66. Fools with no wisdom act as their own enemies. They live doing much evil. Eventually, their evil deeds will bear bitter fruit.
Na taṃ kammaṃ kataṃ sādhu,
yaṃ katvā anutappati;
Yassa assumukho rodaṃ,
vipākaṃ paṭisevati.
67. No deed is good that one regrets having done. No deed is good if the result is to be experienced with weeping and a tear-streaked face.
Tañca kammaṃ kataṃ sādhu,
yaṃ katvā nānutappati;
Yassa patīto sumano,
vipākaṃ paṭisevati.
68. A deed is good when one does not regret having done it. A deed is good if the result is to be experienced with joy and delight.
Madhuṃvā maññati bālo,
yāva pāpaṃ na paccati;
Yadā ca paccati pāpaṃ,
atha dukkhaṃ nigacchati.
69. As long as the results of evil deeds have not ripened, the fool thinks doing evil is as sweet as honey. But when the evil deeds ripen, then the fool suffers greatly.
Māse māse kusaggena,
bālo bhuñjeyya bhojanaṃ;
Na so saṅ­khā­ta­dhammānaṃ,
kalaṃ agghati soḷasiṃ.
70. The foolish ascetic who eats food with the tip of a blade of grass, month after month, is not worth a sixtieth part of the lives of the liberated ones who have realized the Dhamma.
Na hi pāpaṃ kataṃ kammaṃ,
Sajjukhīraṃva muccati;
Ḍahantaṃ bālamanveti,
Bhas­macchan­nova pāvako.
71. It is true that fresh milk curdles immediately, but the result of one’s evil deed does not ripen immediately. Rather, smoldering like fire covered by ashes, the result of the evil deed follows the fool looking for a chance to ripen.
Yāvadeva anatthāya,
ñattaṃ bālassa jāyati;
Hanti bālassa sukkaṃsaṃ,
muddhamassa vipātayaṃ.
72. The knowledge gained by the fool leads to his own ruin. He destroys his remaining goodness entirely. Finally, he cuts off his own head, namely his own wisdom.
Asantaṃ bhāva­na­mic­cheyya,
Purekkhārañca bhikkhusu;
Āvāsesu ca issariyaṃ,
Pūjaṃ parakulesu ca.
73. The foolish monk always desires to gain honour from others. He seeks leadership over fellow monks. He is greedy for authority in the monasteries. He desires gifts and homage from householders.
Mameva kata maññantu,
gihī pabbajitā ubho;
Mamevātivasā assu,
kiccākiccesu kismici;
Iti bālassa saṅkappo,
icchā māno ca vaḍḍhati.
74. The foolish monk thinks, “both householders and monks must seek advice only from me. In every task, they must follow my instructions.” These intentions only increase his evil wishes and pride.
Aññā hi lābhūpanisā,
aññā nibbānagāminī;
Evametaṃ abhiññāya,
bhikkhu buddhassa sāvako;
Sakkāraṃ nābhinandeyya,
viveka­manub­rūhaye.
75. The way to worldly gain, honour, fame, and praise is one thing. The way to Nibbāna is another. The monk, the disciple of the Buddha, clearly understands this distinction. Therefore, he does not delight in honour. His top priority is living in seclusion.
Sadhu! Sadhu! Sadhu!

Comments

Popular posts from this blog

පිරිත් (Pirith MP3 Download)

බෝධි පූජා අටවිසි බෝධි පූජා මහ පිරිත කරණීයමෙත්ත සූත්‍රය රතන සූත්‍රය සීවලි  පිරිත අන්තරාය නිවාරණ සූත්‍රය ආටානාටිය සූත්‍රය නවග්‍රහ පිරිත රත්නමාලී යන්ත්‍ර ගාථා අංගුලිමාල පිරිත ජය පිරිත ජලනන්ද පිරිත ධජග්ග සූත්‍රය සෙත් පිරිත් 1 සෙත් පිරිත් 2 චූල ජිනපන්ජර පිරිත ඇනවුම් පිරිත වට්ටක පිරිත ධම්මචක්කප්පවත්තන සූත්‍රය දස දිසා පිරිත ඡත්ත මානවක ගාථා

මොනවද මේ සතර ඉර්ධිපාද..?

   ඉර්ධිපාද කියලා කියන්නේ බොහෝ දෙනෙක් කථා නොකරන මාතෘකාවක්. බුදු සසුනෙහි මහානීය වස්තු තිස් හත වන සත්තිස් බෝධිපාක්ෂික ධර්මයන්ට අයත් වූ මෙම සතර ඉර්ධිපාද ගැන අපගේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් නොයෙක් අවස්ථාවලදී වදාළ දේශනා එකතුවක් සංයුක්ත නිකායෙහි පස්වන පොත් වහන්සේ තුළ ඇතුළත් වෙනවා. එම දේශනා එකතුව හඳුන්වන්නේ ‘ඉර්ධිපාද සංයුත්තය’ නමින්. එහි ඇතුළත් දේශනා සරලව උපුටා දක්වමින් සතර ඉර්ධිපාද ගැන ඔබට පහසුවෙන් තේරුම්ගත හැකි ආකාරයට මෙම ලිපිය ඔස්සේ ඉදිරිපත් කරන්නට අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.    එහෙනම් අපි ඉර්ධි කියන්නේ මොනවාද කියලා පළමුවෙන් ම තේරුම් ගනිමු. ඉර්ධි යනු; එක් කෙනෙක්ව සිට බොහෝ අය ලෙස පෙනී සිටීම, බොහෝ දෙනෙකු ලෙස පෙනී සිට නැවත එක් අයෙකු ලෙස පෙනී සිටීම, කිසිවෙකුට නොපෙනෙන ලෙස සිටීම, බිත්ති – ප්‍රාකාර – පර්වත හරහා කිසි බාධාවකින් තොරව විනිවිද ගමන් කිරීම, ජලයෙහි මෙන් පොළොවෙහි කිමිදීම සහ උඩට මතුවීම, කුරුල්ලෙකු අහසෙහි ගමන් කරන්නාක් සේ පළඟක් බැඳගෙන අහසෙහි ගමන් කිරීම, මහත් ඉර්ධි ඇති, මහත් ආනුභාව ඇති හිරු සඳු අතින් ස්පර්ශ කිරීම, බඹලොව සීමාකොට තමන්ගේ කයින් වසඟයෙහි පැවැත්වීම යන මේවා යි. ...

DHAMMAPADA - Papa Vagga(English)

 EVIL  Abhittharetha kalyāṇe, pāpā cittaṃ nivāraye; Dandhañhi karoto puññaṃ, pāpasmiṃ ramatī mano. 116. Be quick to do meritorious deeds involving generosity, virtue, and meditation! Restrain your mind from evil! When one is slow to make merit one’s mind delights in evil. Pāpañce puriso kayirā, Na naṃ kayirā punappunaṃ; Na tamhi chandaṃ kayirātha, Dukkho pāpassa uccayo. 117. Having done something evil, do not repeat it; do not wish to do it again. Suffering is another name for evil. Puññañce puriso kayirā, kayirā naṃ punappunaṃ; Tamhi chandaṃ kayirātha, sukho puññassa uccayo. 118. Having done something meritorious, repeat it, wish for it. Happiness is another name for merit. Pāpopi passati bhadraṃ, Yāva pāpaṃ na paccati; Yadā ca paccati pāpaṃ, Atha pāpo pāpāni passati. 119. Evil deeds seem to be sweet for the evil doer as long as the evil has yet to ripen. But when the evil ripens, the evil doer sees the painful results of his evil deeds. Bhadropi pass...